Meditações - pelos rios do tempo

Reloxe que cega espellos,
Soio polos rios do tempo,
Ai, quixera que no xirasses
Ferindo a treba có’a lembranza.
Quén de cote te sulaga o espanto
No lonxano olvido,
E na enorme ausenza de afogase?
(Nas corredoiras, horas de loito
Fuchen ô conxuro dos segredos).
E rodas negros, punxentes dedos
Coma pantasmas da soedá perdida,
Somas noitâmbulas de aforcados.
Quín que rodas, non?
E em riola veñen os dedos hirtos.
Oh, reloxe das horas de miña i-alma!
Pisando um chau de tumbas,
Demansiño as tecedeiras van.
E esquivas múxicas tremen, tremen,
Dos punteiros desfacendose
Nos camiños de lúa nova,
Nos camiños de i-auga da lúa nova.
Reloxe imposibele, non tentes
Acoitelar a eternidá.

Godofredo Filho (poema traduzido para galego)